Jan en Betsy in den Nieuwenkamp-Bokdam 65 jaar getrouwd
Vijf jaar later, daar zitten ze weer, gezellig samen aan de koffie met gebak: Rob Welten en het nu 65-jarig bruidspaar Jan (88) en Betsy (90) in den Nieuwenkamp-Bokdam. “Wat een geluk voor ons dat u er nog nét bent”, vindt de bruid. “Ik heb er expres op gewacht”, grapt de burgemeester.
Het is niet vanzelfsprekend om samen je 65ste huwelijksdag te beleven, dat beseft het briljanten paar maar al te goed. “Waar heeft u elkaar eigenlijk leren kennen?”, vroeg Welten benieuwd. Ze weten het nog precies: “Dat was in juni 1955 bij café Kuppers in Rietmolen.” Jans hart ging sneller kloppen door die vrolijke spontane Rietmolense meid uit het kerkdorp. Betsy viel voor het zachtaardige karakter van die gezellige jongen uit Haaksbergen. “We spraken af over drie weken, aan de Eibergsestraat, op de brug bij het Assinkbos. Dan had ik pas weer verlof van militaire dienst”, legt Jan uit. “En zij wás er! Toen al wisten we: wij blijven altijd samen.” Wetende dat haar vrijer slechts mondjesmaat in Haaksbergen was, boden andere jongemannen aan Betsy naar huis te brengen. “Oh, dus er waren kapers op de kust!”, lacht Welten. Maar zij wees alle ‘hulp’ resoluut van de hand en fietste liever alleen: “Want nen better’n dan Jaan löp t’r ni!”
De trouwerij
Toen de dienstplicht erop zat, wilden ze graag trouwen, maar het vinden van een huis was lastig. Aan de Hengelosestraat vond Jan woonruimte in een verbouwde schuur. Klein, een beetje behelpen, maar beter dan niets. Op 13 februari 1960 werd hun huwelijk bevestigd in het Haaksbergse gemeentehuis. Elf dagen laten stond het jonge paar voor het altaar van de Caeciliakerk in Rietmolen. En daarna de straat oversteken voor het bruiloftsfeest bij café Kuppers, waar hun liefde begon. “Nou, na de mis moesten we eerst naar meneer pastoor. Daar kregen we een heel epistel te horen”, vertelt Jan met een veelbetekenend lachje. Met de geboorte van Gerrit ging na vijf jaar hun kinderwens in vervulling. Hun enige zoon woont nog altijd bij zijn ouders. “Met ons drieën redden we het best. We hopen dat we hier tot het einde kunnen blijven. Met waar nodig hulp van Gerrit. En we hebben ook geweldige buren!”
Niets mooiers in het leven
Dat Betsy slechthorend is en moeizaam loopt, vinden ze erg jammer. Jan is verbazend vitaal voor zijn leeftijd en fietst nog. En als het effe kan, staat hij bij HSC, zijn kluppie, langs de lijn. Maar ook bij hem gaan de jaren tellen. “Maar we zijn nog bij elkaar, daar zijn we dankbaar voor”, zegt de bruid. “En de liefde is nog hetzelfde, iets mooiers kun je niet hebben in het leven”, vult de bruidegom aan. Haar stralende blik zegt genoeg…
