Het kerstverhaal herschreven

Dit is het verhaal van Jozef, een eenvoudige timmerman die uitgegroeid was tot klusjesman bij het tv programma “eigen huis en puin” van een populaire landelijke tv zender. Hij woonde in de stad aan de rand van Nederland, de randstad. Jozef was het zat, zat in de randstad, de huizenprijzen rezen de pan uit. De criminaliteit was niet te filmen, kortom op dat gebied gebeurde daar niets. Dus onze Jozef trok weg uit de randstad, trok dwars door het Gooi en trok verder en verder richting Almelo.

Hij had vernomen dat in Almelo is altijd wat te doen, het stoplicht staat op rood en het stoplicht staat op groen. En daar vond Jozef wel wat van: stoplichten. Die kende hij niet, via zijn opa Jozef de timmerman had hij hierover gehoord en wilde daar meer van weten. Dat waren middelen om het autoverkeer te regelen. Sinds de milieuzones reden er alleen 1 en 2 pk wagens rond: paard en wagen. Daarentegen was de lucht van de stront van de paarden niet te harden. En wat dacht je van de hondenkarren en de ezels, al dan niet viervoetig.Vlak voor Almelo kwam hij door Maria Parochie, een Twents dorpje dat al naar zijn toekomstige partner was vernoemd. Hij stond even stil voor een gebouw met een toren met daarboven in een ronde schijf met nummers 1 tot en met 12. De werking van het ding was hem een raadsel, de twee wijzers wezen naar boven.En opeens een herrie, een herrie en Jozef zette het op een lopen. Zijn aandacht werd getrokken door het naambordje op het gebouw, hierdoor struikelde hij en viel. Op de grond liggend las hij: onze lieve vrouwe van altijd durende bijstand. Oh, dacht hij, een soort Anwb. Er viel hem nog een Latijnse tekst op: Ave Maria, gratia plena, Dominus tecum.
Hij keek op zijn Apple Watch en zag 12 uur. Over een uurtje gaan de webshops open, dacht hij. De vreemde tekst gaf hem geen rust, dus Google translate geraadpleegd en “Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U” Hier kon Jozef geen chocola van maken en hij besloot verder te gaan en trok verder en verder Twente, de Achterhoek in. Hij vervolgde zijn weg, langs het kerkhof. Hier werd zijn aandacht getrokken door een beeldengroep, een calvariekruis, die hij eveneens in Arnhem, bij de living stateus had gezien. Voor de twee buitenste beelden waren vrijwilligers, maar de middelste…

In de loop van de dag kwam hij in Geesteren aan, een plaatsje in Geldersoverijssel en niet te verwarren met Geesteren in het Overijsselsgelderland.Hij voelde zich in deze streek totaal niet op zijn gemak. Hij werd er niet gerust op. De streek stond bekend om de witte wieven. Zijn TomTom was eveneens van slag: Zwolle 19,9 km en dan weer 63,7 km, Hengelo 23,4 en 28,1 km, Rossum 46,2 en dan weer 120 km en Achterhoek 18,4 en 92,9 km. “Wat is dit?” vroeg hij zich vertwijfeld af. “Heb ik een update gemist?” en hij besloot snel verder te trekken. Na twee uur rond te hebben getrokken, vond hij een boerenschuur. Die echt iets voor hem was: met een open keuken en van uit de slaapkamer kon je de sterrenhemel zien.
En Jozef dacht: dit is het! Een loshoes, een klusparadijs. Jozef ging direct aan de slag met hamer en spijkers en een goede vakman slaat de plank nooit mis, slaat de spijker op zijn kop. Even de zaag er langs en klaar. Tijd om de olielamp te ontsteken want elektriciteit was er niet. Het enige elektrische licht dat er was, was de naderende onweersbui. Jozef was in zijn element en begon te zingen: ”het dondert en het bliksemt en het regent meters bier. Het is pompen of verzuipen dat is de enige manier”. Deze tekst is veel later terug gevonden en hiermee bestormt ene heer G. Meeuwis de hitlijsten Dat even terzijde.
Jozef stoof naar de zolder, het dak op. Na enige tijd kwam Jozef weer beneden en we kunnen stellen dat hij onder de pannen is, het gat in het dak is gedicht. Jozef had een lopend vuurtje gemaakt zodat elk vertrek lekker warm werd, het werd tijd om de CV te updaten: opleiding verwarmingsmonteur, leek hem wel wat. Hij staarde naar de haard en daarboven hing een bordje met de tekst: “home sweet home” Dat kon niet meer dat was zo 2020. En verving dit door een tekst in zijn eigen spraak: “ Hoes, Heerd, Kovvie” Dat dekt de lading. De vermoeidheid sloeg toe, net zoals de klok sloeg: 8 uur. Jozef was te moe om terug te slaan en viel in diepe slaap. Hij droomde dat zijn stulpje klaar was en hij kon aan zijn hobby beginnen: Paarden.
Even later bemerkte hij een paardenkop in zijn nek, het dier zocht contact. En nog een. Jozef was vervuld van geluk. Rond 12:00 werd hij wakker. De radio van de buren met de top 2000? Hij meende het liedje te kennen: er staat een paard in de gang, ja ja een paard in de gang. Onze Jozef hoorde een vreemd geluid, keek rechts, een os. Een blik naar links een ezel. En hij droomde weer verder. Wat een rommel, allemaal hooi op de grond. Wat is hier gaande? Waar heb ik dit eerder meegemaakt? Maar natuurlijk, zijn vader, Jozef de timmerman IV, had hem vaak op 21 december voorgelezen: het kerstverhaal. Wat verlangde hij daar naar terug: de midwinterwende. Hij werd uit zijn slaap gehaald door een: “Hallo, is daar iemand?” “Maria?” “Hoe weet je mijn naam?” vroeg de jonge vrouw die zwanger was. “Oh, ik kreeg net een sms-je van mijn beschermengel” “Ja, erg hè, en het zijn er zovelen!” zei Maria. “En dat nummer dat ze zingen: stille nacht, heilige nacht, ik heb ze gevraagd of ze iets anders kenden” “Oh”, zei Jozef “Wat ze nu zingen is beter, Stevie Wonder. Isn’t she lovely. Plek 917 van de top 2000.” “Kom binnen” zei Jozef “ Ik zie je bent zwanger” “Je opmerkingsgave is goed…” “Toch geen #metoo-ervaring?” En Jozef bood haar een plek aan naast de openhaard. “#metoo?” Vroeg Maria “Ja” zei Jozef, “ je weet wel die club van Harry Schweinstein” “Harry Schweinstein?” en Maria kreeg de eerste wee te verwerken en riep van de pijn: ”Jezus!” “Mooie naam” antwoorde Jozef. “Maar euh, waar is die vrijer van jou? Je wilt me niet vertellen dat je alleen bent” zei Jozef. Om een lang verhaal kort te maken antwoordde Maria:” ik ben zwanger van de heilige geest …” “Wat? “ antwoordde Jozef“. Je kunt het allemaal nalezen, hoofdstuk Lucas 2:1-20, van het meest gelezen boek ter wereld” zei Maria “De Ikea-gids?” antwoordde Jozef.
Maria was niet gelukkig met dit antwoord en zie:” laat maar” Ze besloten het bed op te zoeken en schaapjes te tellen. En Jozef telde:” een, twee, drie, vier….tweehonderdvijfentachtig” Jozef schrok wakker toen hij hoorde: “tweehonderdvijfentachtig? Tel nog maar eens een keer! “ “Tel nog maar eens een keer?” vroeg Jozef en opende zijn linker oog, want met zijn andere oog zag hij slecht. “Ja” was het antwoord. Jozef schrok nu echt wakker en vroeg: “wie bent u en wat brengt u hier?” “Ik ben een herder en er is een kindeke geboren op aard. Er is een kindeke geboren op aard” “Ja ja! Ik ben niet doof.” antwoordde Jozef en ging naar buiten en hij geloofde zijn ogen niet en zette hij zijn bril maar op en liep het veld in. Hij zag allemaal herders. Hij begroette hen. “Gruss Gott” was het antwoord. Dit was geen Duitse herder maar een Oostenrijkse. In zijn ooghoek zag hij een Belgische herder die kwam net van het frietkot met een zak friet. En Jozef schrok daarvan: patatje oorlog.

Hij besloot terug te gaan naar het loshoes en zag nog meer herders, schapen en engelen. “Stille nacht, laat me niet lachen. Het lijkt de zwarte cross wel.” Hij ging zijn stulpje binnen en zag dat Maria was bevallen van een zoon. “Jezus!” riep Jozef “waarom heb je niet geroepen?” “Ja” zei Maria, “dat is zijn naam” De hemel ging open en nog meer engelen kwamen aangevlogen, zo erg zelfs dat vliegveld Twente werd heropend. Er kwamen steeds meer herders en schapen, hierdoor liep de grenscontrole volledig in de mist. Na verloop van tijd kwamen er drie wijzen uit het oosten. Een was D.T. from the USA. De minst geloofwaardige, hij had het licht gezien, een ster. Jozef was hier zeer verbaasd over en vroeg welk licht, welke ster “ Daar boven je huis” zei D.T. Jozef keek naar boven en zei: “dat is geen ster, dat is de verlichting van het voetbalveld van onze voetbalclub WNL”. “Wakker NederLand?” vroeg D.T verbaasd “Nee” antwoordde Jozef.
“We Never Lose” “Of course, I had het kunnen weten” zei D.T. Maar natuurlijk, wat een onzin dacht Jozef. De tweede wijze kwam van ver en zei:” ik kom van wiet…” Verdorie, dacht Jozef, heb ik de randstad verlaten en er is nog steeds vraag naar geestverruimende bloemen. De laatste wijze, Big Joe Biden, sprak een paar wijze woorden: fijne feestdagen, voorzichtig met corona en een gelukkig 2021.

Huub Busschers