Column Ton van Rijswijk

Ouder worden: meer tolerantie?

Eén van de voordelen van het ouder worden is, dat je over een toenemende tolerantie begint te beschikken. Je hebt niet meer van die uitgesproken opvattingen, je gaat niet meer zo fel in discussie. Hoewel wat het laatste betreft…….wil ik toch nog wel eens gas bijgeven. Als het om misstanden gaat of om nauwelijks op feiten gebaseerde meningen bijvoorbeeld. Meer begrip krijgen voor andere opvattingen is toch wel een kenmerk van het ouder worden. Senioriteit “oplopen” noemde iemand dat laatst. Senioriteit: een combinatie van wijsheid, levenservaring ėn tolerantie. Gecombineerd met de onmiskenbare neiging om die “wijsheid” op anderen over te willen brengen. Daar moet je goed over nadenken die aandrang op anderen, met name jongeren, over te willen brengen kan makkelijk worden uitgelegd als “oude lullen” gedrag. Want jongeren zijn per definitie eigenwijs, willen de wereld graag veranderen en dat is ook goed. Zonder de eigenwijsheid van jongeren zou de wereld stil staan, zou alles bij het “oude” blijven. Vooruitgang is het gevolg van de eigenwijsheid van de jeugd, die wel mag luisteren naar de wijsheid en levenservaring van ouderen, maar die wijsheid zou moeten vertalen in nieuwe dromen en ambities, die een andere wereld opleveren. Een betere wereld graag, want van de huidige wereld wordt een mens niet full time vrolijk. Ik praat over “eigenwijsheid” en “vooruitgang”, maar zijn wij (de oudere generatie) wel eigenwijs en ambitieus genoeg geweest bij het bouwen van een nieuwe wereld? Hadden we niet meer moeten doen om te leren van het verleden en te bouwen aan een nieuwe vredevolle en vooral tolerante toekomst? Want waar “meer begrip” voor elkaar en voor elkaars meningen eigenlijk een basisgedrag zou moeten zijn, zie je juist een groeiende intolerantie, die met name op sociale media in woorden wordt omgezet. Woorden, die ook weer de basis vormen van daden. Het een leidt tot het ander: bedreigingen, regelrechte aanslagen, oorlogen. Er is dus een onmiskenbaar spanningsveld: enerzijds is er de tolerantie, de neiging om meer begrip te hebben voor de mening van anderen, anderzijds is er de toenemende agressie en de neiging bij velen onder ons om eens lekker verbaal uit te halen. Waar het dus om gaat in de komende jaren is het op de juiste manier “managen van dat spanningsveld”. Het spanningsveld tussen tolerantie en ongeremde boosheid. Wat willen we eigenlijk: een wereld waarin we met elkaar praten en overleggen of een wereld waarin we elkaar verbaal de kop afslaan en oorlog voeren?