Column Ton van Rijswijk
De spanning rond het Marktplan stijgt naar ongekende hoogte, want binnenkort wil het college de gemeenteraad informeren over de “stand van zaken”, waarna na het zomerreces het onderwerp geagendeerd kan worden en aan besluitvorming kan worden gedacht. Dat mag dan ook wel na bijna 34 jaar van steeds wisselende plannen, verschillende meningen over plannen, afwegen van belangen van betrokken partijen etc. De democratie is de hoogste en belangrijkste overlegvorm, die we (gelukkig) in ons poldersysteem hebben, maar ook een systeem met beperkingen. Want uiteindelijk moet de besluitvorming plaatsvinden in de gemeenteraad, die de bevolking van Haaksbergen “vertegenwoordigt”. En 18 gemeenteraadsleden, die bijna 25.000 verschillend denkende bewoners moeten vertegenwoordigen hebben vrijwel nooit een identieke “kijk op de zaak”. Het helpt natuurlijk wel bij de besluitvorming en de afwegingen, die daarbij gemaakt worden als er een visionair college aan het roer zit, dat op basis van heldere “vergezichten en verwachtingen” de uiteindelijke beslissers, dus de bevolking, meeneemt naar een nieuwe toekomst. Van de Markt dus. Kennelijk heeft de democratie in die afgelopen 34 jaar niet “geknetterd” van kracht en helderheid…Anders was de Markt al lang geleden “geregeld”. Wellicht niet naar ieders tevredenheid, maar dat lukt ook eigenlijk nooit in een democratische maatschappij. In een autoritaire trouwens helemaal niet.
Ook nu zal niet “iedereen er gelukkig van worden”. Daarvoor zijn de belangen te groot en te tegenstrijdig. Een supermarkt erbij kost de bestaande supermarkten per definitie omzet. En natuurlijk moet worden afgewacht of de supermarkt een positieve invloed zal hebben op de omzet van de winkeliers in de Spoorstraat. Invloed, die de negatieve gevolgen van het online koopgedrag kan compenseren. En natuurlijk zal er sprake zijn van een andere verkeersbeweging dan de omwonenden tot dusver gewend zijn. Zullen de gevolgen daarvan beheersbaar zijn en kan de gemeente de omwonenden daarin tegemoetkomen? En natuurlijk ja, moet er tussen belanghebbende grondeigenaren (gemeente, kerk, projectontwikkelaar) nog “even” overlegd en vooral onderhandeld worden en moet alles “betaalbaar en financierbaar” zijn. En moet worden beoordeeld of de geplande woningbouw past in de “woonvisie” zoals de gemeenteraad die heeft vastgesteld.
Kortom: een complex project, dat complexe deelproblemen met zich meesleept, maar hoe dan ook de weg moet effenen naar een veelbelovende toekomst. Want het 40-jarig jubileum zien we toch liever aan ons voorbijgaan?
