Column Ton van Rijswijk
Drukte of bezinning?
Tegen het einde van de “mooiste” maand van het jaar vraag ik mij weer eens af waarom we met z’n allen zo geneigd zijn om de maand december letterlijk en figuurlijk vol te stoppen met allerlei activiteiten: sinterklaasfeesten, kerstmarkten, eindejaar bijeenkomsten (waar dan ook meteen de kerstpakketten worden uitgereikt), sportieve ontmoetingen etc. etc. Je hoeft er niet eens voor het dorp uit of over de grens te gaan, want ook in Haaksbergen “bruist” het van de kansen om veel mensen tegen het lijf te lopen. In die zin was de “wintermarkt” zeker een succes, maar soms vraag ik mij wel af: “zijn al die mensen, die de Duitse Kerstmarkten al bezocht hadden niet te moe om zich ook in Haaksbergen nog eens in het feestgedruis te storten? Of vraag ik mij dat af, omdat ik er wellicht zelf te oud voor word en het niet meer zo nodig vind om de kerstman persoonlijk de hand te schudden. Het zal voor veel mensen best leuk zijn, een beetje ontspanning na een spannend jaar, een beetje afleiding van alle ellende in de wereld, een beetje wegkijken van al het politieke gedoe, zowel op landelijk als op lokaal niveau. Want laten we wel zijn, ook al weten we, dat we er vanaf onze bescheiden positie weinig aan kunnen veranderen, de wereld wordt op dit moment niet bepaald gekenmerkt door rust en vrede. Ook al zingen we daar nog zoveel mooie liedjes over of luisteren we naar de veelbelovende uitingen van Wham of Maria Carey. Konden we maar beslissen over vrede in de Oekraïne, over (eindelijk na 75 jaar!) vrede tussen Israël en Palestina! Als “wij” het voor het zeggen hadden was dat al lang geregeld! Want wie wil er nou oorlog? Wie van ons denkt er nu echt, dat oorlog ook maar iets oplost? Laten we hopen, dat er in 2024 sprake zal zijn van een trendbreuk en dat niet de wapens, maar het redelijke verstand en de vrijheidszin overwinnen.
En laten we dan ook hopen, dat er in ons land een inspirerend kabinet aantreedt, dat ons terugbrengt in een tijd, waarin onderling respect weer gaat domineren en de onrechtvaardige welvaartsverschillen tussen groepen mensen gaan verdwijnen. Ja, ik heb er een hard hoofd in, de “inleidende beschietingen” lijken nog niet de goede richting aan te geven en ik heb oprechte twijfels aan de echte intenties van een aantal direct betrokkenen. Maar misschien is dat ook wel een gevolg van leeftijd, waardoor de twijfel toeneemt. Toch wens ik u allemaal fijne feestdagen en een gelukkig, gezond en welvarend nieuwjaar. Laat u niet alleen leiden door mijn bespiegelingen.
