Staaroperatie
Een naaste moet aan staar geopereerd worden en ik krijg de kans van mijn leven om de operatie bij te wonen. Als je een operatie moet ondergaan informeer je vaak in je omgeving of iemand er al kennis mee opgedaan heeft. En op een bepaalde leeftijd zijn er nou eenmaal veel mensen die ervaring hebben met een staaroperatie.
‘Een makkie’, ‘het is zo gebeurd’ en ‘het stelt niks voor’ laten de meeste mensen weten. En dat is ook zo. Voor jezelf dan. Je hoeft alleen maar passief in de stoel te gaan liggen en het te ondergaan.
Een staaroperatie is een van de meest uitgevoerde operaties in Nederland. ‘Lopende band werk’ wordt er ook wel eens gezegd.
Maar wat wordt er makkelijk gedacht over iets waarvan je afscheid moet nemen dat meer dan zeventig jaar bij je is geweest. Je lenzen waar je doorheen keek toen je het eerste levenslicht zag. Tot nu. Met enorme verwondering zit ik de operatie te bekijken. Voor de voorbereiding alleen al is veel kennis en kunde nodig. Op elke vraag kan adequaat antwoord gegeven worden. In de operatiekamer sta ik verstelt van de techniek. Alles is bedacht door mensen met een enorm kennisniveau. Van de instrumenten tot de kunstlens die geplaatst wordt. De microscoop waardoor de oogarts werkt tot aan de operatietechniek toe. Een heel team van secretaresses, verpleegkundigen, oogartsen en apothekers die jarenlang gestudeerd hebben om te kunnen doen wat ze nu doen. Allemaal mensen die zich tot het uiterste hebben ingespannen om te komen tot een prachtig resultaat zodat je weer helder de wereld in kan kijken. En dat allemaal Voor Jou. Omdat je anders blind zou worden. Dat is geen ‘makkie’. Het dat stelt zeker wel wat voor. En dat is helemaal niet ‘zo gebeurd’.
Als je niet meer kunt zien dan heb je er werkelijk alles voor over om weer te kunnen zien. Dan stelt je maandelijkse zorgverzekeringspremie helemaal niets meer voor. En dan mag je je handjes dichtknijpen dat je in Nederland woont.
Wie zich zo kan inzetten voor een ander verdient heel veel respect (en geen applaus).
Caro